De vader van Koning Willem-Alexander is Claus Van Amsberg, een man die een belangrijke, maar bescheiden rol speelde binnen het Nederlandse koningshuis. Hoewel hij vooral bekendstaat als echtgenoot van voormalig koningin Beatrix, was Claus ook een toegewijde vader, diplomaat en een man met een groot gevoel voor verantwoordelijkheid. In dit artikel ontdek je wie Claus Van Amsberg was, hoe zijn leven verliep en welke invloed hij had op zijn gezin en op de moderne Nederlandse monarchie.
Van Duitse diplomaat tot Nederlandse prins
Claus Felix Von Amsberg werd geboren op 6 september 1926 in het Duitse Hitzacker. Hij groeide op in een adellijke familie uit Mecklenburg-Schwerin. Tijdens de Tweede Wereldoorlog diende hij kort in het Duitse leger, maar na de oorlog koos hij voor een diplomatieke loopbaan. Hij werkte voor het Duitse ministerie van Buitenlandse Zaken en was gestationeerd in onder meer Santo Domingo en Ivoorkust.
Zijn leven nam een bijzondere wending toen hij de toenmalige prinses Beatrix leerde kennen. Hun ontmoeting leidde tot een huwelijk dat op 10 maart 1966 plaatsvond in Amsterdam. Vanaf dat moment kreeg hij de Nederlandse nationaliteit en de titel Zijne Koninklijke Hoogheid Prins Claus der Nederlanden. Zijn huwelijk met Beatrix maakte hem prins-gemaal, oftewel de echtgenoot van de toekomstige koningin.
Claus van Amsberg als vader van Willem-Alexander
Op 27 april 1967 werd het eerste kind van Beatrix en Claus geboren: Willem-Alexander Claus George Ferdinand, de huidige koning van Nederland. Later volgden nog twee zonen: prins Friso en prins Constantijn. Binnen het gezin speelde Claus een belangrijke en liefdevolle rol. Hij stond bekend als een rustige en bedachtzame vader, die veel waarde hechtte aan opvoeding, vrijheid en verantwoordelijkheid.
Ondanks zijn positie aan het hof probeerde hij zijn kinderen zo normaal mogelijk op te voeden. Willem-Alexander heeft later meermaals aangegeven dat zijn vader een grote invloed op hem had. Hij leerde van Claus het belang van plichtsbesef, nuchterheid en betrokkenheid bij de samenleving.
Hoewel Claus vanwege zijn Duitse achtergrond in het begin van zijn huwelijk kritisch werd bekeken door het Nederlandse publiek, wist hij door zijn oprechte karakter en toewijding ieders respect te winnen.
De bijzondere rol van Claus binnen het koningshuis
Claus Van Amsberg vervulde zijn rol als prins-gemaal met waardigheid en bescheidenheid. Hij ondersteunde koningin Beatrix tijdens talloze officiële taken, maar bleef liever op de achtergrond. Zijn kennis van internationale betrekkingen maakte hem een waardevolle adviseur, vooral bij kwesties die te maken hadden met ontwikkelingssamenwerking.
Hij zette zich in voor diverse maatschappelijke onderwerpen, zoals ontwikkelingshulp, milieu en jeugdbeleid. Door zijn diplomatieke achtergrond kon hij complexe thema’s op een genuanceerde manier benaderen, iets wat hem binnen en buiten het paleis veel waardering opleverde.
Daarnaast stond Claus bekend om zijn humor en menselijkheid. Hij was niet bang om af en toe kritisch te zijn, ook richting het hof, en pleitte voor modernisering binnen de monarchie.
Ziekte, overlijden en nalatenschap
In de jaren negentig kreeg Claus gezondheidsproblemen en kampte hij met depressies. Desondanks bleef hij zo lang mogelijk betrokken bij zijn gezin en publieke taken. Op 10 oktober 2002 overleed hij in Amsterdam op 76-jarige leeftijd. Zijn overlijden liet een grote indruk achter bij het Nederlandse volk, dat hem inmiddels in het hart had gesloten.
Tijdens zijn uitvaart prees koningin Beatrix hem als haar steun en toeverlaat, en Willem-Alexander sprak met ontroering over zijn vader als “een man van warmte, wijsheid en humor”.
Zijn nalatenschap leeft voort in zijn drie zonen, van wie de oudste — Koning Willem-Alexander — zijn naam draagt. De tweede naam van de koning, Claus, is een blijvende eerbetoon aan zijn vader.
Claus van Amsberg: Een blijvende invloed op de Nederlandse monarchie
Hoewel Claus Van Amsberg aanvankelijk een onbekende buitenlander was in de ogen van het Nederlandse volk, groeide hij uit tot een van de meest gerespecteerde leden van het koningshuis. Als vader van Willem-Alexander liet hij een erfenis achter van betrokkenheid, plichtsgevoel en menselijkheid.